ธนาคาร แลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ

+

ธนาคารแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ไม่มีสำนักงานใหญ่กลางสำหรับการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศเพราะมันเป็นตลาดที่เปิดจำหน่ายต่อรองราคาของตัวเองฟีดผ่านแพลตฟอร์มที่เป็นกรรมสิทธิ์ ศูนย์ซื้อขายทางภูมิศาสตร์หลัก แต่เป็นในลอนดอนตามด้วยนิวยอร์กโตเกียวฮ่องกงและสิงคโปร์ ธนาคารแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศทั่วโลกมีส่วนร่วมและมีบทบาทสำคัญในการแลกเปลี่ยนแม้ว่าบทบาทของพวกเขาได้รับการลดลงอย่างมากจากปีกลาย จอห์นแอทคินชี้ให้เห็นในหนังสือของเขาแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศตลาดของกรุงลอนดอนว่า "ธนาคารได้ใช้งานมานานส่วนผสมของพยักหน้าการเชื่อมโยงและแขนบิดที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของผู้เข้าร่วมในเงินในประเทศและตลาดธนาคาร." มันเป็นความลับที่ว่าธนาคารแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศครองระดับบนสุดของการเข้าถึงสำหรับโฟแพร่กระจายที่ดีที่สุด การใช้สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของพวกเขาจากลูกค้าพร้อมกับบัญชีของตัวเองในตลาดระหว่างธนาคารที่สร้างขึ้นมากกว่าครึ่งหนึ่งของการทำธุรกรรมทั้งหมด Forex ธนาคารในช่วงปลายปี 1930 เป็นผู้ผลิตในตลาดสำหรับสกุลเงินที่ระบุ ตามที่แอทคิน "ในกรณีของเงินดอลลาร์สหรัฐ / อัตราสเตอร์ลิงธนาคารประกาศ - เมื่อตลาดเปิดใหม่ใน 5 กันยายน 1939 -. ว่าอัตราการซื้อของเงินดอลลาร์จะเป็น $ 4.06 และที่ขายของมันจะเป็น $ 4.02 นี้ การแพร่กระจายของ 4 เซนต์สหรัฐหรือ 400 จุดเมื่อเทียบกับปกติสงบแพร่กระจายระหว่างธนาคารของ 13 คะแนนหรือน้อยกว่า. " การสังเกตของเขาทำหน้าที่เพื่อเน้นผลกำไรการแพร่กระจายความสุขโดยธนาคารในยุคนั้น แนวโน้มเช่นนี้อย่างต่อเนื่องจนกระทั่งหลังสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในตลาดปกติช้าก็เห็นได้ชัด ธนาคารไม่ได้มีการควบคุมทั้งหมดกว่าอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่พวกเขามีความผันผวนตามการไหลทางการเงินที่เกิดขึ้นจริงงบประมาณขาดดุลการค้าการเปลี่ยนแปลงในการเจริญเติบโตของ GDP และอัตราดอกเบี้ยและเงื่อนไขทางเศรษฐกิจอื่น ๆ ในแพลตฟอร์มแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศแทบทุกคนได้รับการเข้าถึงข่าวที่สำคัญในเวลาเดียวกันและธนาคารจะไม่แตกต่าง อย่างไรก็ตามธนาคารยังคงได้รับบนมือจากการตรวจสอบแนวโน้มการไหลของการสั่งซื้อของลูกค้า นอกเหนือจากธนาคารปกติธนาคารกลางยังมีส่วนร่วมในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในการควบคุมสกุลเงินในการป้องกันของธนาคารหรือ economy. Central และธนาคารแห่งชาติทำหน้าที่บทบาทที่โดดเด่นในการควบคุมอัตราเงินเฟ้ออัตราดอกเบี้ยและปริมาณเงิน ตั้งแต่ประเทศอัตราสกุลเงินมีผลกระทบโดยตรงต่อเศรษฐกิจของมันผ่านดุลการค้าเกือบทุกธนาคารกลางมีแนวโน้มที่จะเข้าไปแทรกแซงจะมีอิทธิพลต่อค่าของสกุลเงินของพวกเขา นี้เรียกว่าการลอยที่มีการจัดการ ธนาคารกลางสามารถกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่จะขยายการบางอย่างที่พวกเขามีทุนสำรองเงินตราต่างประเทศมากในมือเพื่อรักษาเสถียรภาพของตลาด อีกครั้งนี้ไม่เคยทำงานเป็นทรัพยากรรวมกันในตลาดที่เกิดขึ้นจริงมักจะมีการพูดที่ใหญ่กว่า ในฐานะที่เป็นไฮไลต์วิลเลียมพี Osterberg ในบทความของเขาว่าทำไมไม่ค่อยแทรกแซงการทำงานในปี 2000 "การแทรกแซงแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในตลาดโดยทั่วไปไม่ได้ผลเมื่อดำเนินการเป็นอิสระจากการดำเนินนโยบายการเงิน." ตัวอย่างของข้อ จำกัด ของธนาคารกลาง 'ที่เห็นได้ชัดในปี 1997 เอเชียตะวันออกเฉียงใต้วิกฤตเศรษฐกิจเมื่อกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) ล้มเหลวที่จะป้องกันไม่ให้ค่าเสื่อมราคาของสกุลเงิน